 Wysłany: Śro 17:37, 07 Maj 2008 Temat postu: |
|
| http://esme.fotosik.pl/albumy/401117.html
w tym folderze znajdują się notki o odrodzeniu narodowym |
|
| Wysłany: Nie 12:04, 27 Kwi 2008 Temat postu: |
|
Wybrzeże
 |
|
| Wysłany: Nie 11:35, 27 Kwi 2008 Temat postu: |
|
Bułgaria pod panowaniem Szyszmanowiczów
 |
|
| Wysłany: Pon 21:17, 31 Mar 2008 Temat postu: |
|
| no!=] | |
| Wysłany: Pon 10:01, 31 Mar 2008 Temat postu: |
|
| Joł!
Ja zeskanuję wszystko co mam, w sobotę, jak będę w domu. I bez kitu, trzeba już teraz zająć się PRZYNAJMNIEJ wokikiem, bo jak Jóźwiak wyskoczy nam z tym kołem, powiedzmy za tydzień, to jesteśmy ugotowani. <tup tup> |
|
| Wysłany: Sob 13:07, 29 Mar 2008 Temat postu: |
|
| Aktualnie to wszystko co posiadam z Wokiku, mam nadzieję, że choć trochę się przyda.
Po raz wtóry apeluję! Studenci wklejacie tu notatki, w końcu jesteśmy grupą, pomagajmy sobie nawzajem! Jeżeli komuś się nie chce, bądź nie ma takowej możliwości, niech da mi, a ja umieszczę to na forum. Znów zbliża się sesja, lepiej już teraz zacząć umieszczać notatki dla dobra wspólnego! Pozdrawiam Towarzyszka niedoli Joanna |
|
| Wysłany: Sob 12:59, 29 Mar 2008 Temat postu: |
|
Jakby ktoś miał problemy z mapą, mam nadzieję, że da się jakoś zorientować...=]
 |
|
| Wysłany: Sob 12:25, 29 Mar 2008 Temat postu: |
|
| Płowdiw (370 000 mieszkańców) leży w zachodniej części Niziny Górnotrakijskiej, 150 km od Sofii i 400 km od Warny. Jest to drugie co do wielkości miasto w Bułgarii. Ma lotnisko i znajduje się na trasie autostrady do Sofii i Istambułu. Krzyżują się tu trakty komunikacyjne i linie kolejowe łączące większe miasta bułgarskie.
Historia Płowdiw Płowdiw jest jednym z najstarszych miast nie tylko w Bułgarii, ale także w Europie. Jego wiek porównywalny jest do wieku Troi, znacznie starszy od Rzymu, Aten czy Konstantynopolu. Nieznana jest jednak dokładna data założenia miasta. W 1975 roku znaleziono pozostałości po budynku religijnym z okresu kultury Kritsko-Mikeńskiej, co jest porównywalne ze znaleziskami na wyspie Knossos. Tracy byli najstarszymi znanymi mieszkańcami półwyspu Bałkańskiego. Ich kultura stanowiła naturalną granicę między kulturami Wschodu i Zachodu. Znani byli z posiadania zaawansowanej wiedzy architektonicznej wykorzystywanej m.in. przy budowie twierdz oraz baszt, bogatej wiedzy na temat rolnictwa i hodowli zwierząt. Znakomity miód pitny oraz trackie wino zachwalane są przez niejednego antycznego autora. Znaleziona biżuteria z czasów trackich świadczy o wysokim poziomie gustu artystycznego Traków. Słynni byli także ze swojej odwagi i zamiłowania do wolności. Nie przypadkiem wodzem największego powstania w dziejach Imperium Rzymskiego był Trak Spartakus. Tracy jako pierwsi stworzyli na terytorium dzisiejszego Płowdiw osadę, w pełni ufortyfikowaną, którą nazywali Ewmolpia. W 342 roku p.n.e. Filip II (ojciec Aleksandra Wielkiego) zdobywa osadę i nazywa ją Filipopolis. Panowanie Macedończyków trwa pół wieku. Śmierć Aleksandra Wielkiego jest powodem do trackiego powstania i Suetes III (król plemienia Odrysów) odbudowuje królestwo trackie. Niestety niezgodności pomiędzy plemionami trackimi jest przyczyną zdewastowania miasta w 278 roku p.n.e. przez Celtów, a w III i V wieku metropolia przeżywa kolejne dwa najazdy - Gotów oraz Hunów dowodzonych przez samego Attylę. Zawładnięcie Tracji zajęło Imperium Rzymskiemu dwa wieki. Dopiero w 72 roku p.n.e. dowódca Terentius zdobywa całe porzecze Maricy, włącznie z Ewmolpią, którą nazywają Trimontium (miasto trzech wzgórz). Tracy zachowują autonomię do 46 roku n.e., kiedy cesarz Klaudiusz dołącza formalnie Trację do Cesarstwa Rzymskiego. Trimontium staje się stolicą olbrzymiej prowincji Rzymskiej Tracja Romana. Na przełomie II i III wieku zostaje ogłoszony metropolią z własnym senatem oraz trackim sejmem (kojnon trakon). Trimontium zostaje upoważnione do zbierania podatków i cła oraz do emisji monet. Wtedy datuje też się okres największego rozkwitu gospodarczego i kulturalnego miasta. W Trimontium krzyżowało się kilka ważnych szlaków Imperium Rzymskiego. Najważniejszy z nich to Via Militaris, który był podstawowym szlakiem wojskowym na półwyspie Bałkańskim. Rzymianie docenili strategiczną lokalizację Trimontium i rozpoczęli budowę szerokich kamiennych dróg, które były patrolowane przez wojsko i miały odległości oznakowane kamieniami. W samym mieście wybudowano wiele budynków administracyjnych, łaźni, stadionów oraz teatrów. W związku z dynamiczną rozbudową, miasto opuściło swoją pierwotną lokalizację trzech wzgórz i zaczęło rozrastać się na nizinie. Został wybudowany kolejny mur obronny. Trimontium jak na tamte czasy posiadał bardzo nowoczesny system nawadniający oraz kanalizacyjny. O wspaniałości Trimontium świadczyły ogromny stadion i amfiteatr oraz rzymskie preatorium (rezydencja sprawującego władzę wysłannika cesarza, oraz miejsce rezydowania cesarza podczas jego wizyt w mieście). Preatorium znajdował się na wzgórzu Taksim i zajmował imponujący obszar dwóch hektarów. Cechowały go idealne architektoniczne proporcje oraz piękne kolumny. Marmurowy tron zlokalizowany był w najbardziej zachodniej części preatorium, która wznosiła się na wysokich skałach wzgórza. Sala tronowa pozwalała cesarzowi oglądać wojskowe pokazy, zawody oraz festiwale organizowane na stadionie, a także w spokoju rozmyślać o sprawach państwowych delektując się majestatycznym widokiem gór Rodopy oraz Stara Płanina. W IV wieku, gdy dla Cesarstwa Rzymskiego nastaje okres podziału, Płowdiw oraz jego okolice znajdują się w części wschodniej, czyli Bizancjum. Zaczyna się nowy okres w życiu metropolii. Cesarz Justynian Wielki (527 � 565) całościowo odnawia Trimontium. W tym okresie na tereny obecnej Bułgarii, zaczynają osiedlać się Słowianie, którzy diametralnie zmieniają skład etniczny całego regionu. Nazywają miasto Pyłdin, skąd też pochodzi dzisiejsza nazwa Płowdiw. Po stworzeniu Pierwszego Carstwa Bułgarskiego w 681 roku, Płowdiw staje się miastem granicznym o strategicznym znaczeniu w nieustannych walkach między Imperium Bizantyjskim i młodym państwem bułgarskim. Po raz pierwszy zostaje zdobyty przez Bułgarów pod wodzą Chana Kruma w 812 roku, ale jego oficjalne dołączenie do terytorium Bułgarii następuje dopiero w roku 834 za panowania Chana Malamira. Płowdiw często przechodził z rąk bułgarskich do bizantyjskich i odwrotnie. Pomimo, że okresy panowania Bułgarów były krótkie, pozwoliło to Słowianom na trwale osadzić się w Płowdiw i okolicy. Dwie z czterech wypraw krzyżowych, które przechodziły przez Płowdiw, zakończyły się spaleniem miasta. Zniszczenia po Krzyżowcach zostały odbudowane przez cesarza Bizancjum Isaka Angela. Po założeniu Drugiego Bułgarskiego Carstwa, terytorium zachodniej Tracji zostaje przyłączone wraz z Płowdiw do państwa bułgarskiego. W XIV wieku Turcy najeżdżają na półwysep Bałkański i zdobywają Konstantynopol, który zostaje nową stolicą imperium Otomańskiego. Zdobycie terytoriów porzecza Maricy oraz Płowdiw powierzone zostało tureckiemu przywódcy Lala Szakhin Pasza (jego grób po dziś dzień można oglądać przy meczecie Imaret Dżamija). Garnizon w Płowdiw stawiał bohaterski opór. O klęsce miasta przesądziło znalezienie przez Turków głównej arterii dostarczającej wodę pitną, co zmusiło obrońców do poddania się. Po zdobyciu Płowdiw przez Turków w 1364 roku, nadali mu oni nazwę Filibe. Filibe, znajdujące się w wewnętrznej części imperium Otomańskiego, straciło swoją obronną rolę. Zostało jednak nadal centrum gospodarczym i handlowym. Rząd pozwolił na zburzenie murów obronnych oraz antycznych budowli. Góry olbrzymich kamiennych bloków zostały wykorzystane do wznoszenia nowych budynków: meczetów, tureckich budynków administracyjnych, gospod, łaźni. Filibe całkowicie zmieniło swój wygląd architektoniczny i stało się typowym miastem orientalnym. Miasto posiadało 55 meczetów. Wzgórza opustoszały, ale u ich podnóża rozkwitał handel. Główny bazar Filibe składał się z ponad 800 sklepów. W okresie bułgarskiego renesansu (XVIII-XIX w.) w siłę rośnie bułgarskie drobnomieszczaństwo. Handlując z Europą oraz Rosją bułgarskie elity stają się otwarte na nowe wpływy kulturalne. Zaczyna zwracać się coraz większą uwagę nauce oraz edukacji. Zaczęto budować nowe cerkwie oraz dążyć do uniezależnienia bułgarskiej cerkwi. Ewenementem była w 1859 roku pierwsza liturgia w cerkwi �Św. Bogurodzica" odprawiona w języku bułgarskim. W 1860 roku właśnie płowdiwski metropolita Paisij ogłosił niepodległość cerkwi bułgarskiej. Oficjalnie Turcy uznają cerkiew bułgarską dopiero w 1870 roku, co też oznaczało, że uznali istnienie narodu bułgarskiego. Przedtem Bułgarzy określani byli ogólnym mianem �Chrześcijan". Płowdiw odegrał też znaczącą role w rozwoju bułgarskiego systemu edukacji. W 1839 założono tu pierwszą bułgarską szkołę, a w 1850 roku powstała pierwsza nowoczesna szkoła wieloklasowa. W Płowdiw założono także pierwsze bułgarskie wydawnictwo oraz pierwszą drukarnię. W pierwszej połowie XIX wieku Płowdiw wraz z Stambułem i Salonikami należał do największych centrów gospodarczych europejskiej części Turcji. W 1853 roku miasto liczyło ponad 50 000 mieszkańców. Po wojnie Rosyjsko-Tureckiej, w 1878 roku zostaje podpisany traktat w San Stefano, zgodnie z którym zostało stworzone państwo bułgarskie, które obejmowało wszystkie terytoria z dominującym zamieszkaniem przez Bułgarów. Nowe olbrzymie państwo bułgarskie miało stolicę w Płowdiw. Mocarstwa europejskie zaniepokojone powstaniem nowego potężnego państwa bułgarskiego, wymuszają jego podzielenie na dwie części: niepodległe Księstwo Bułgarii ze stolicą w Sofii oraz Wschodnią Rumelię jako autonomiczne terytorium tureckie ze stolicą w Płowdiw. To stało się powodem przejęcia przez Sofię wiodącej roli administracyjnej oraz pozostania stolicą. Płowdiw natomiast, od zjednoczenia Bułgarii po dziś dzień, pozostaje drugim co do wielkości miastem oraz największym centrum kulturalnym Bułgarii. Zabytki itp. Amfiteatr rzymski znajduje się na ul.Hemus Wybudowany z marmuru za czasów cesarza Trajana w latach 114-117. Został zniszczony przez Atyllę w V wieku. Przedstawienia mogło oglądać 5 - 7 tysięcy widzów (na siedząco). Odkryty w 1972 roku po przypadkowym usunięciu się ziemi. Amfiteatr częściowo odrestaurowano w drugiej połowie XX wieku. Należy do najlepiej zachowanych zabytków rzymskich w Bułgarii. Obecnie organizuje się w nim wiele imprez kulturalnych takich jak festiwale filmowe, operowe, koncerty symfoniczne i inne. Stadion rzymski znajduje się na placu Dżumaja Zbudowany na wzór stadionu w Delfach w Grecji. Obecnie widoczna jest jego niewielka część, ale kiedyś mieścił do 30 000 widzów. Stadion został odkryty w drugiej połowie XX wieku podczas remontu głównej ulicy Płowdiw. Z powodu braku lepszego pomysłu został on zabetonowany w około, także dzisiaj przypomina betonową dziurę w środku ulicy. Meczet Dżumaja Dżamila znajduje się na placu Dżumaja, oczywiście=] Meczet wybudowany przez tureckich najeźdźców, bezpośrednio po zdobyciu Płowdiw w XIV - XV wieku. Był to jeden z 50 meczetów, które wybudowano w Płowdiw za czasów panowania Turków. Jego wnętrze zdobią freski o motywach geometrycznych. Stary Płowdiw to najstarsza część miasta położona na trzech wzgórzach (Trichyłmie). Jest to połączenie architektury bułgarskiego Odrodzenia z tą z czasów Traków, Rzymian, Bizancjum i Średniowiecza. W XIX w. bułgarscy budowniczy wznieśli to Stare Miasto z wąskimi, brukowanymi uliczkami, piękne domy z wykuszami, cienkimi kolumnami i dębowami odrzwiami, ciche zielone podwórza i szemrzące, marmurowe „czeszmi” – ujęcia źródlanej wody pitnej. Muzeum Etnograficzne, galerie sztuki, cerkwie i uliczka rzemiosł ludowych są godnymi obejrzenia obiektami Starego Płowdiwu. W wielu starych domach urządzono muzea. Dom- muzeum Christo Donova znajduje się na ul. Mitropolit Paisij Dom Christo G. Danow mieści obecnie muzeum historii bułgarskiej poligrafii. Christo G. Danow był zamożnym płowdiwskim przedsiębiorcą, wspierającym czynnie bułgarską naukę i kulturę. Był on założycielem pierwszej bułgarskiej drukarni w XIX wieku. Nazywano go „bułgarskim Guttenbergiem". Rosyjski Książe Aleksej Nikolaewicz Ceretelew podczas swojego pobytu w Płowdiw mieszkał właśnie w tym domu. Dom Złatju Bojadżiew znajduje się na ul.Syborna Dom był własnością Dr Stojana Czomakowa. Był on znaczącą postacią w okresie walk o niepodległość Bułgarii. Odegrał też ważną rolę w procesie uzyskania niepodległości przez Cerkiew Bułgarską. Dom zbudowano w 1858 - 1860 roku. Kompleksowo został odnowiony w roku 1980. Jest to najbardziej imponujący symetryczny budynek w całym starym Płowdiw. Obecnie mieści ekspozycję 76 obrazów wybitnego bułgarskiego artystę Złatju Bojadżiewa (1903 - 1976). Jego obrazy poświęcone są scenom z życia wsi bułgarskiej i niektóre z nich mają ogromne wymiary, zasłaniają całe ściany. Przedstawiają także portrety i pejzaże. Muzeum przyrodnicze ul Christo Doneva Muzeum otwarto w 1955 roku w budynku wybudowanym w 1880 roku zgodnie z planami słynnego architekta Yosif'a Schnitter'a. Obecnie muzeum jest jedno z najbardziej znaczących tego typu w Bułgarii. Posiada działy: Paleontologia, Botanika, Skały i Minerały. Na szczególną uwagę zasługuje kolekcja minerałów z gór Rodopy. Muzeum historyczne plac Syedinenie Ekspozycja muzeum została zapoczątkowana w roku 1985. W tym roku wraz z powstaniem pomnika Zjednoczenia Bułgarii (przed muzeum), muzeum objęło swoja obecną siedzibę � piękny stary dom zaprojektowany przez słynnego czeskiego architekta Brada. Budynek ten w czasach Rumelii Wschodniej był siedzibą rządu. Obecna ekspozycja poświęcona jest właśnie ośmioletniemu okresowi, kiedy Płowdiw był stolicą Wschodniej Rumelii. Muzeum Etnograficzne ul. Dr Czomakow Muzeum etnograficzne przedstawia przedmioty związane z życiem codziennym mieszczaństwa Płowdiw. Kolekcja muzeum obejmuje 40 tys. eksponatów. Muzeum posiada działy: tkactwo, garncarstwo, tradycyjne metody produkcji tytoniu, wina oraz sera, instrumenty muzyczne, meble i inne. Jest zlokalizowane w pięknym domu Argira Kjumdzioglu, wybudowanym w 1847 roku. W podwórku muzeum w okresie letnim organizowane są koncerty muzyki klasycznej. Muzeum Archeologiczne plac Syedinenie Muzeum archeologiczne w Płowdiw jest jedną z pierwszych kulturalnych instytucji w Bułgarii. Muzeum zostało założone w 1882 roku. Na początku jego ekspozycja obejmowała 1500 monet, etnograficzne i historyczne dokumenty, ikony oraz obrazy wybitnych artystów bułgarskich. Dzisiaj muzeum posiada kolekcję obejmującą ponad 100 000 artefaktów związanych z historia Płowdiw. Na szczególną uwagę zasługuje "Skarb z Panagjuriszte". Składa się on z pięknych złotych naczyń o łącznej wadze prawie 7 kg. Niestety muzeum eksponuje jedynie kopie skarbu. www.archaeologicalmuseumplovdiv.org Cerkiew "Sw. Marina" ul. Dr Georgi Wyłkowicz Pierwsza cerkiew w tym miejscu powstała w 1561 roku. Po zniszczeniu przez pożar odbudowano ją w 1783 roku. Obecny kształt zawdzięcza przebudowie z 1856 roku. Na jednej ze ścian jest tablica pamiątkowa dla Św. Erma, legendarnego założyciela wspólnoty chrześcijańskiej w Płowdiw w I wieku n.e. Cerkiew posiada kunsztownie rzeźbiony ikonostas z początku XIX wieku. Widok nietypowej siedemnasto metrowej drewnianej dzwonnicy w kształcie pagody z 1870 roku można podziwiać z Amfiteatru Rzymskiego. |
|
| Wysłany: Sob 12:25, 29 Mar 2008 Temat postu: |
|
| Ruse (bułg. Русе) – miasto leżące w północno-wschodniej Bułgarii, nad rzeką Dunaj, piąte pod względem liczby mieszkańców w kraju, liczące 177,5 tys. mieszkańców (2005 r.). Stolica obwodu Ruse.
Największy Ruse ma 182 tys. mieszkańców i leży u ujścia rzeki Rusenski Łom do Dunaju. Miasto znajduje się 320 km. od Sofii i 203 – od Warny. Znane było jako "mały Wiedeń" ze względu na piękną, starą architekturę. Miasto powstało za czasów cesarza Wespazjana (69 – 79 r.) jako twierdza, pod imieniem "Sexaginta Prista" (port 60-ciu okrętów). bułgarski port rzeczny na Dunaju, przez który przechodzi znaczna część bułgarskiego eksportu. Jest to także ważny węzeł komunikacyjny, ponieważ poprzez Most Przyjaźni możliwe są połączenia kołowe i kolejowe z Rumunią. Rozwinięty przemysł środków transportu (budowa statków, taboru kolejowego), maszynowy (m.in. obrabiarki, maszyny rolnicze), metalowy, spożywczy (m.in. przetwórstwo owoców i warzyw, winiarstwo, przemysł cukrowniczy, tytoniowy, młynarski), włókienniczy (bawełniany i jedwabniczy), chemiczny, rafinacja ropy naftowej; poza tym przemysł skórzano-obuwniczy, drzewny, gumowy. Lotnisko. Miasto jest znane ze swojej XIX i XX-wiecznej barokowej architektury. Typowa architektura miasta Historia miasta Początki miasta sięgają czasów rzymskich. Prawdopodobnie już za czasów imperatora Wespazjana (69-79 r. n.e.) powstały umocnienia i port Seksaginta Prista (co może oznaczać miasto 60 statków). W końcu VI w. Słowianie i Awarowie zniszczyli twierdzę. Od IX w. w tym miejscu najpierw powstała średniowieczna osada bułgarska Ruse, a potem twierdza. Po chrystianizacji Bułgarii miasto dostało nazwę Giurgevgrad i rozwijało się dobrze ze względu na obecność portu. Od XVI w. (od czasów niewoli tureckej) miasto zmieniło nazwę na Rusczuk – miało tu miejsce dowództwo tureckiej floty dunajskiej. Od XIX w., ze względu na swoje położenie nad Dunajem i bliskość Bukaresztu, do miasta szybko przenikała nowoczesna cywilizacja. Tu powstała pierwsza w Bułgarii linia i stacja kolejowa, a także nowoczesna drukarnia. Jako jedno z głównych miast Imperium Osmańskiego Ruse przyciągało wiele postaci bułgarskiego odrodzenia. Powstał rusenski komitet rewolucyjny, który w 1874 r. stał się centralnym komitetem krajowym. Działalność miała na celu wyzwolenie Bułgarii spod zaboru tureckiego – stało się to w lutym 1878 r., kiedy rosyjskie wojska pod dowództwem gen. Totlebena wkroczyły do miasta. Przed i po wyzwoleniu powstało wiele fabryk (stocznia, garbarnia, browar i inne). W 1890 r. było już 14 fabryk, a w 1907 r. powstała największa w Bułgarii fabryka produkująca maszyny. W okresie międzywojennym miasto dotknął ogólnoświatowy kryzys gospodarczy – wiele firm i banków upadło lub wycofało się. Po II wojnie światowej Bułgarii został narzucony sowiecki model ekonomiczny – rozpoczęła się nacjonalizacja i industrializacja. W ciągu kilku dziesięcioleci miasto stało się jednym z większych ośrodków przemysłowych w kraju. W 1954 r. został wybudowany most na Dunaju łączący Bułgarię i Rumunię (miasto Giurgiu) (most "Przyjaźni"), a potem 2 stacje kolejowe, lotnisko. W 1949 powstała opera, w 1959 filharmonia. Miasto gości na stałe wiele miedzynarodowych festiwali muzycznych. Od 1946 istnieje wyższa uczelnia – obecnie Rusenski Uniwesytet. W 1976 wybudowano najwyższą na Bałkanach wieżę telewizyjną (201 m). W Ruse urodził się laureat literackiej nagrody Nobla Elias Canetti. 1.1.2007 w Ruse uroczyście zniesiono granicę między Bułgarią i Rumunią, będącymi od północy członkami UE. W Średniowieczu było ono ważnym centrum w państwie bułgarskim oraz, potem, główną "bramą północną" dla Imperium Tureckiego. W XIX w. Ruse stało się miastem o w pełni europejskim wyglądzie. Tu została położona pierwsza w Bułgarii linia kolejowa Ruse – Warna (1866 r.), tu otwarto pierwszą szkołę morską (1881), stację meteorologiczną (1883). Ruse jest jedną z kolebek bułgarskiego ruchu wyzwoleńczego, tworzyło tu wielu architektów, pisarzy i malarzy, także zagraniocznych. Teatr Dramatyczny Lokalizacja: ul. Rajko Daskałow 2a Opis: Budynek wybudowano w 1901 roku według projektu architektów: Raul Brank, Georg Lang, Frank Scholz. Na szczycie teatru widnieje posążek skrzydlatego Merkurego. Podobnie jak Pomnik Wolności, budynek Teatru Dramatycznego uznawany jest za symbol miasta. Cerkiew "Św. Trójcy" (Sweta Trojca) Lokalizacja: pl. Św. Trójcy 5, obok Opery Godziny otwarcia: codziennie 7:00-18:00 Cena biletu: wstęp bezpłatny Opis: Jest to najstarsza cerkiew (a zarazem budowla) w Ruse, wybudowana w 1632 roku w czasie niewoli tureckiej, przez biskupa Gawraiła. W 1764 świątynia została rozbudowana, a w 1797 jej wnętrze zostało ozdobione przez zografów. Przypuszcza się, że cerkiew wybudowano na fundamentach chrześcijańskich katakumb lub średniowiecznej bułgarskiej cerkwi. W czasach panowania tureckiego bułgarskie cerkwie nie mogły być wyższe od meczetów, dlatego też cerkiew Św. Trójcy wkopana jest na 4,5 metra w ziemie. Do jej wnętrza prowadzi 22 stopnie w dół. Ikonostas cerkwi został wykonany w 1807 roku. Ikony do ikonostasu zostały dodane później i pochodzą z Moskwy. W 1882 roku dobudowano przednią część cerkwi. Władze tureckie zabraniały także używania dzwonów, toteż dzwonnica została dobudowana dopiero po wyzwoleniu. Mieści ona w sobie 5 dzwonów, najstarszy z nich pochodzi z 1899 roku. Dom Kaliopy (Muzeum Życia Miejskiego w Ruse) Lokalizacja: bul. Ferdynand 39 Cena biletu: 3 BGL Kontakt: +359 82 227 742 Opis: Dom, w którym mieści się muzeum wybudowano w latach 60-tych XIX wieku. Autor projektu jest nieznany, ale jest udokumentowane, że na budowie pracowali Usta Jordan i Usta Kynio. Architektura domu przypomina domy w Płowdiw, na wybrzeżu Grecji oraz w europejskiej części Turcji. Dom należał do Marii Kalisz, żony pruskiego konsula, zwanej przez mieszkańców Ruse Kaliopa. Według niektórych źródeł dom wybudowano dla tureckiego wezyra Midhata Paszy, który później podarował go pięknej Kaliopie gdyż była ona jego kochanką. Regionalne Muzeum Historyczne Lokalizacja: pl. Aleksander Battenberg 3 Godziny otwarcia: pon. - pt. 9:00-12:00 oraz 14:00-17:00 Opis: Muzeum mieści się w dawnym pałacu księcia Aleksandra Battenberga. Pałac wybudowano w 1879 - 1882 roku według projektu wiedeńskiego architekta Friedricha Grunanberga. W późniejszym czasie pałac był wykorzystywany jako siedziba administracji regionu. Budynek posiada podziemie, w którym torturowano oficerów o poglądach prorosyjskich. Od 1948 roku w budynku siedzibę miał Sąd Okręgowy. Wśród zbiorów muzeum jest srebrny skarb tracki z Borowo, rzymska ceramika, średniowieczna biżuteria, bogata kolekcja numizmatyczna (45 000 monet, orderów i medali). Katolicki Kościół Św. Pawła z Krzyża Lokalizacja: bul. Pridunawski Cena biletu: wstęp bezpłatny Opis: Kościół wybudowano na początku lat 90-tych XIX wieku, na podstawie projektu włoskiego architekta Valentina. Kościół ten jako pierwszy w Bułgarii posiadał organy. Zamontowano je w 1907 roku dźwięki wydobywające się z aż siedmiuset piszczałek można usłyszeć do dziś. Pomnik Armii Radzieckiej Lokalizacja: ul. Syedinienie Opis: postawiony w 1949 roku. Dom Muzeum Zachari Stojanov Lokalizacja: bul. Pridunawski 14 Kontakt: +359 82 820 992 Narodowe Muzeum Transportu i Komunikacji Lokalizacja: ul. Bratia Obretenowi 13 Kontakt: +359 82 222 012 Opis: Jedyne muzeum o takiej tematyce w Bułgarii. Mieści się w najstarszym budynku dworca kolejowego, jaki jest w Bułgarii zbudowanego w 1866 roku przy brzegu rzeki Dunaj. Można obejrzeć w nim stare wagony należące niegdyś do władców bułgarskich i tureckich. Wagony pochodzą z lat 1866 - 1950. Dworzec stanowił niegdyś punkt początkowy pierwszej linii kolejowej w Bułgarii oraz w Imperium Otomańskim, łączącej Ruse i Warne. Panteon Bohaterów Odrodzenia Narodowego Lokalizacja: ul. Nisz 2 (Park Odrodzenia) Opis: Panteon otwarto 28 lutego 1978 roku z okazji setnej rocznicy wyzwolenia Ruse spod panowania Turcji. Ma powierzchnię 4456 m2. Został zaprojektowany przez architektów: Dimiter Bojkot, Nikoła Tepzijew, Nikoła Nikolow, Daniel Kenew. W marmurowej Sali 22 metrowego panteonu w oddzielnych grobach jest pochowanych 39 słynnych bohaterów bułgarskiego Odrodzenia. Wypisano także imiona innych 453 zasłużonych dla Bułgarii. W środku sali, pod złotą kopułą pali się wieczny ogień. Po burzliwej społecznej debacie w kwietniu 2001 roku panteon został schrystianizowany. Na jego kopule umieszczono krzyż, a część budynku przeznaczono na kaplicę. Pomnik Wolności Lokalizacja: centrum miasta Opis: Pomnik zaprojektował włoski architekt Arnoldo Zocchi w 1909 roku. Pomnik ten uważany jest za symbol miasta. Pomysłodawcami pomnika byli Symeon Złatew i Stoiko Kefizow. Pomnik przedstawia kobietę (figura wykonana z brązu, wysoka na 3,75m) oraz dwa lwy. Kobieta w lewej ręce trzyma miecz a prawą ma wyciągniętą do przodu w zwycięskim geście. Symbolizuje wyzwoloną Bułgarię. Jeden z lwów symbolizuje zerwane łańcuchy jarzma, a drugi "broni tarczy wolności". Najwyższa wieża telewizyjna na Bałkanach Lokalizacja: wzgórze Lewenta (poza miastem) Opis: Wysokość wieży razem z anteną wynosi 198m. Część betonowa więzy mierzy 120m. Warto odwiedzić tutaj bar Panorama (107m nad ziemią), do tego dochodzi wysokość wzgórza Lewent (250m różnicy od poziomu centrum Ruse), tak więc goście restauracji mogą podziwiać Ruse, Dunaj i okolice z wysokości około 350-400m. Przy dobrej widoczności można zobaczyć góry Karpaty w Rumunii. Wieża oficjalnie została otwarta 7 Maja 1987 roku. |
|
| Wysłany: Sob 12:24, 29 Mar 2008 Temat postu: |
|
| Bałczik znajduje się 42 km na północny-wschód od Warny. Stąd niedaleko do takich kurortów jak Albena, Rusałka i Złote Piaski. Jest to jedna z częściej odwiedzanych miejscowości na bułgarskim wybrzeżu.
Największą atrakcją Bałczik jest Ogród botaniczny z Pałacem. Plaża za to nie należy do najlepszych. Składa się z dwóch głównych odcinków. Pierwszy przy porcie jest największy i jedyny z bezpośrednim zejściem do morza. Jego minusem jest nieprzyjemny piasek i bliskość do starych zrujnowanych budynków przy porcie. Druga część ciągnie się wzdłuż zachodniej części promenady. Plażę zastępują sztucznie stworzone placyki z piaskiem i parasolami, a do morza schodzi się śliskimi betonowymi schodkami. Alternatywą do mało atrakcyjnej plaży są liczne baseny, część z nich zlokalizowana jest w bezpośredniej bliskości morza. Przyjemnym miejscem do spacerów jest długa promenada (około 2,5 km) ciągnąca się od portu do Pałacu. Wzdłuż niej znajdują się restauracje, bary, dyskoteki, hotele i baseny. W mieście jest wiele budynków zbudowanych z białego kamienia bałcziszkiego. Historia Bałczik Pierwsze ślady życia na terytorium dzisiejszego Bałczik datują z epoki kamienno-miedzianej. Na początku VI wieku p.n.e. greccy osadnicy wraz z miejscową ludnością tracką założyli osadę Krunoj (w tłumaczeniu źródła). W okresie III - I w. p.n.e. osada przekształciła się w miasto i została nazwana Dionisopolis (miasto boga Dionisos). Wielki rozkwit miasto przeżyło w czasach panowania rzymskiego II - IV w. n.e. W połowie VII wieku na półwyspie Bałkańskim pojawia się nowe państwo - Bułgaria Chana Asparucha. W niedługim okresie Bułgarzy podbijają wybrzeże północne i Dionisopolis znalazł się w granicach Pierwszego Państwa Bułgarskiego. Miasto zostaje wybrane na jedną z cytadeli młodego państwa i zostaje umocnione fos± i murami obronnymi. Na początku XI wieku miasto oraz całe państwo Bułgarskie zostaje opanowane przez Bizancjum na prawie dwa wieki. Bułgarscy mieszkańcy są przymusowo przesiedleni na terenie środkowego tarasu dzisiejszego Bałczik oraz wzgórz "Dżenni Bair" oraz "Susam Bair". Z tego okresu znaleziono wiele wzmianek o mieście w dziennikach portowych oraz mapach morskich. Miasto nazywane było imieniem Carbona lub Carvuna. W latach Drugiego Państwa Bułgarskiego 1185 - 1389 miasto staje się ważnym centrum wojskowo-administracyjnym, a póĽniej nawet stolicą Despoty Dobrudżańskiego. W drugiej połowie XIV wieku Bułgaria oraz inne państwa bałkańskie przeżywają ciężkie chwile. Po bitwach w Kosowo Pole (1389) oraz Rowine (1395) Osmańscy Turcy podbijaj± Dobrudżański Despot, a Carvuna zostaje spalona i doszczętnie zniszczona. Dopiero po dwóch stuleciach pojawiaj± się wzmianki o Bałczik W latach bułgarskiego odrodzenia mieszkańcy Bałczik rozpoczynaj± kampanię cerkiewno oświatową. W 1845 roku wybudowana zostaje cerkiew Sw. Nikoła oraz szkoła, gdzie młodzi Bułgarzy uczeni byli przez Stojko Iwanow. Dwa lata póĽniej Grecy z pomoc± władzy tureckiej burz± cerkiew i szkołę, a podręczniki i książki spalaj±. W 1866 roku cerkiew zostaje wybudowana na nowo. Bałczik zostaje wyzwolone spod panowania tureckiego 19 Stycznia 1878 roku. Miasto staje się dużym centrum handlowym. W okresie żniw do Bałczik codziennie zjeżdżało się od 2000 do 3000 wozów pełnych zboża. W przeciągu 20 lat (1890 - 1912) port w Bałczik jest trzecim co do wielkości w Bułgarii. W Bałczik wybudowano pierwszy w Bułgarii nowoczesny młyn. W mieście produkowano części do maszyn rolniczych, cegły oraz kredę. W latach 1913 - 1940 Bałczik znalazł się w obrębie granic Rumunii. Muzeum Historii Miasta Lokalizacja: pl. 21 Septemwri 1 Opis: W muzeum obejrzeć można eksponaty zwi±zane z historią miasta Bałczik od VI w p.n.e. do 1940 roku. Ekspozycja obejmuje przedmioty ceramiczne i szklane, monety, dokumenty, zdjęcia i inne. W muzeum można kupić zbiór pocztówek przedstawiaj±cych widoki z Bałczik z przełomu XIX i XX wieku. Muzeum Etnograficzne Lokalizacja: ul. Dimityr Żelew 3 Opis: Muzeum etnograficzne ulokowane jest w odrestaurowanym domu kupca z Bałczik z XIX wieku. Na dwóch piętrach zawarta jest ekspozycja składająca się z przedmiotów codziennego użytku mieszkańców Bałczik na przełomie XIX i XX wieku. Kompleks Odrodzeniowy Lokalizacja: ul. Christo Botew Opis: Kompleks obejmuje cerkiew Sw. Nikoła oraz szkołę pochodz±ce z XIX wieku. W szkole można obejrzeć pokoje nauczycielskie oraz klasy. W cerkwi jest na stałe zorganizowana wystawa ikon dobrudżańskich z okresu odrodzenia. Galeria Artystyczna Lokalizacja: ul. Otec Paisii 4 Opis: Jest to pierwsza galeria w południowej Dobrudży. Znajduje się w domu wybudowanym na początku XX wieku. Ekspozycja stała obejmuje dzieła bułgarskich malarzy klasyków oraz bułgarskie malarstwo współczesne. Dodatkowo muzeum organizuje wiele dodatkowych wystaw bułgarskich i zagranicznych artystów. Meczet Lokalizacja: pl. Ribarski Cena biletu: co łaska Opis: Meczet wybudowany w Bałczik w czasach panowania tureckiego. Obecnie jest on świątynią działającą. Można go obejrzeć, zdejmując obuwie w przedsionku. Wnętrze charakteryzuje się surowym i skromnym wykończeniem. W ogródku wokoło meczetu znajdują się stare groby tureckie z napisami w języku arabskim. Kompleks Architektoniczno-Parkowy - Pałac Balczik - Dworeca Kompleks zajmuje ponad 35 hektarów i znajduje się na zachód od portu Bałczik. W skład kompleksu wschodzi letnia rezydencja królowej Marii oraz stworzony trzydzieści lat póĽniej ogród botaniczny. Do parku można się dostać głównym wejściem ze strony północnej lub od strony plaży dwoma mniejszymi wejściami. W roku 1924 do Balczik przybyła rumuńska królowa Maria. Oczarowana pięknem tego regionu postanowiła się tu osiedlić, a Balczik nazwano letnim marzeniem królowej. Przez następne 2 lata Ministerstwo Nieruchomości wykupiło dla królowej okoliczne działki pełne polnych kwiatów, stuletnich drzew oraz opustoszałych starych młynów. Królowa wynajęła doskonałych architektów - Włochów: Augustino i Amerigo, oraz Francuza Jules'a Jeany, których zadaniem było przystosować ten rejon do wygodnego użytkowania ale jednocześnie pozostawić go tajemniczym i nie naruszonym. W kompleksie odrestaurowano stare młyny (choć ich funkcja była jedynie dekoracyjna), a budynki nowe budowano w stylu już istniejących. Niższe kondygnacje z kamienia bałcziszkiego, a dachy pokryto turecką dachówką. Osoby odwiedzające kompleks stawiając pierwsze kroki przez główne wejście mogą podziwiać dwupiętrowy budynek w kształcie tryumfalnej arkady. W jej ścianach widać wgłębienia dla strażników, którzy dzień i noc strzegli obiektu. Idąc w dół wzdłuż rzeczki biegn±cej prosto do morza w cieniu starych topoli dochodzi się do Mostu Westchnień, wybudowanym w stylu weneckim. Po paru metrach rzeczka przekształca się w dziewięcio-metrowy wodospad. Tu też znajduje się willa Peszterata (Jaskinia). Niegdyś była młynem, a obecnie jest tam sympatyczna knajpka w której można przysiąść zarówno na deser jak i coś bardziej pożywnego. W zachodniej, najwyżej położonej części kompleksu, można podziwiać ogromne trackie dzbany, płyty pami±tkowe oraz nagrobki chrześcijańskie. Na jednej z płyt ulokowanej wśród kwiatów widnieje napis, który ma przekazywać wdzięczność królowej do twórcy ogrodu: "Z podziękowaniami dla Juel Jeany, który zrealizował moje marzenia tym ogrodem. Maria." W jednym z cichych zak±tków ogrodu znajduje się miejsce ostatniego spoczynku królowej Marii. Parę schodków prowadzi do skromnego kamiennego grobu, udekorowanego krzyżem przywiezionym z Besarabii. Nimfeum Pałac Marii nazwany przez nią samą "Ciche gniazdo" to niewielki budynek wybudowany na trzech tarasach. Jego architektura łączy w sobie styl bułgarski oraz mauretański. Charakterystyczną cechą Pałacu jest jego orientalny minaret przez co wielu ludzi bierze Pałac za meczet. Stojąc przy morzu bardzo wyraźnie widać dziewięć tarasów ogrodu. Celem architektów było stworzenie każdego tarasu w inny sposób, jednak tak by wszystkie tworzyły jedną, zgraną całość. Tarasy wyłożone s± kamiennymi płytami i otoczone kwiatowymi zakątkami, łączą je małe kamienne schodki. Na trzecim tarasie znajduje się porośnięta pn±czami brama, która niegdyś prowadziła do Palarni Królowej. Budynek posiadał duże szklane wrota, a jego akustyka pozwalała na podsłuchiwanie nawet bardzo cichych rozmów. Królowa Maria gościła w Palarni mieszkańców Bałczik. Przy tej okazji częstowano ich kawą oraz ... opium. Kapliczka Zarówno sypialnia jak i jadalnia posiadaj± orientalne umeblowanie. Można powiedzieć że jadalnia wygl±da jak sala meczetu. Ulubioną alejka królowej była alejka odchodząca z Pałacu na wschód do Mostu Westchnień. Nieopodal znajduje się odrestaurowany młyn oraz mostek - kopia Mostu Westchnień. Jest to doskonały punkt obserwacyjny na wodospad. Stąd też widać willę księcia Nikołaja - młodszego syna Marii. Willa ta nazwana Niebieską Strzałą, jest trzy piętrowym budynkiem wybudowanym z kamienia bałciszkiego, a jej głównym zadaniem było dawanie wygodnego schronienia dla księcia i jego towarzyszy licznych zabaw. Na północny - wschód od Niebieskiej Strzały znajduje się Ogród Allacha. Można w nim podziwiać przepiękną kolekcję ogromnych kaktusów, druga co do wielkości w Europie, po tej w Monako. Latem, w lipcu, znaczna część z nich kwitnie. Willa Księcia Nikołaja Idąc dalej na wschód od młyna, dochodzi się do parku pełnego drzew, kwiatów i krzewów pochodzących z wielu zakątków świata. Tu też znajduje się rosarium oraz nimfeum (tzw.Ś¦wiątynia Wody). Obiektem najbardziej wysuniętym na wschód jest kapliczka - świątynia prawosławna. Tu jest namalowany wizerunek królowej Marii. Podczas budowy kapliczki królowa poprosiła, aby jej serce zostało pochowane w tej świątyni, toteż architekt przygotował na t± okazję specjalne miejsce w ołtarzu. Na jednej z alejek można spocz±ć na dawnym, kamiennym tronie rumuńskiej królowej. Główne wejście Sam ogród botaniczny został ufundowany w 1955 roku przez bułgarskiego botanika Profesora Daki Jordanow. Kolekcja różnych gatunków roślin z niemal całego świata zajmuje obszar około 16 akrów. W ogrodzie zobaczyć można Drzewo Cukierkowe, Szerokolistn± Magnolię oraz wiele innych niezwykłych drzew, krzewów i kwiatów. Ogród porasta ponad 2000 gatunków roślin. Cały park stwarza idealne warunki do egzystencji żab, jaszczurek, motyli i innych owadów. Na terenie parku istnieje mini ogród zoologiczny "Tropical House". Można w nim obejrzeć trzy gatunki pytona, boa, anakondę, krokodyla, warana, kameleony, patyczaki, olbrzymie żaby i tarantule, iguany, skorpiony, szynszyle i inne. Ciekawostką jest iż niektóre zwierzęta swobodnie poruszają się wśród odwiedzających ( iguana, kawka). Cena biletu 1,20 BGL |
|
| Wysłany: Sob 12:21, 29 Mar 2008 Temat postu: Wiedza o krajach i kulturze ..... |
|
Asenovgrad i twierdza Assena
 |
|